Zaloguj się 
Jak pewnie wszyscy wiemy, jakość opieki zdrowotnej różni się pomiędzy różnymi krajami Unii Europejskiej. Są państwa, w których łatwiej dostać się na wizytę do lekarza specjalisty, jest lepszy dostęp do badań diagnostycznych czy zabiegów. Jak wygląda opieka zdrowotna w krajach Unii Europejskiej i jak ona jej tle wypada Polska? Przeczytaj poniższy wpis TransferGo.
Wydatki na opiekę zdrowotną
Europejski odpowiednik polskiego GUS regularnie podsumowuje wydatki na opiekę zdrowotną w różnych unijnych krajach. Przedstawia je jako procent rocznej wartości PKB. Niestety, w rankingach Polska wypada zazwyczaj na samym końcu. W ostatnich latach nakłady na opiekę zdrowotną w przykładowych krajach prezentowały się następująco:
- Polska – ok. 5 proc.
- Litwa, Łotwa i Estonia – 5.2 proc.
- Czechy – ponad 7 proc.
- Chorwacja – 8 proc.
- Słowenia – 8 proc.
- Belgia – 8,8 proc.
- Francja – 10 proc.
- Niemcy – 11,2 proc.
Liczby te jednak nie oznaczają, że w Polsce spadły nakłady na opiekę zdrowotną. Wydatki na nią wzrosły, podobnie jak w innych krajach, jednak ze względu ona inflację i spadek PKB w ostatnich latach relacja ta się pogorszyła. Nakłady na opiekę zdrowotną w ostatnich latach najbardziej wzrosły na Cyprze, w Belgii i w Czechach.
Modele finansowania opieki zdrowotnej
W Unii Europejskiej stosuje się dwa podstawowe modele finansowania opieki zdrowotnej – tzw. angielski i niemiecki. Model angielski opiera się na finansowaniu bezpośrednio z budżetu państwa. Model niemiecki natomiast bazuje na instytucji ubezpieczeniowej takiej jak kasa chorych lub NFZ, która zawiera kontrakty z placówkami leczniczymi w imieniu państwa.
Polski system opieki zdrowotnej opiera się na modelu niemieckim. Podobne rozwiązania stosuje się też we Francji, Luksemburgu i Holandii. Model angielski jest stosowany między innymi w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Dani, Szwecji i Finlandii.
Słabe i mocne strony opieki zdrowotnej w Polsce
Według wielu raportów jedną z najsłabszych stron polskiej opieki zdrowotnej jest nadumieralność z powodu chorób układu krążenia oraz nowotworów. Przyczynia się do tego mała wiedza Polaków o zdrowiu ich niska aktywność fizyczna i słaba profilaktyka przeciwnowotworowa. Problemem jest również niedobór kadr i często zaawansowany wiek personelu medycznego. System medyczny jest też słabo doinwestowany i mało innowacyjny.
Mocną stroną polskiej opieki zdrowotnej jest wysoki odsetek osób szczepionych. Ponadto możemy pochwalić się rozbudowaną infrastrukturą medyczną, dobrze zorganizowaną opieką hospicyjną i wciąż mniejszą niż w innych krajach zachorowalnością na nowotwory.
Polacy przodują również w kwestii umiejętności i wiedzy specjalistów kardiologii. Problem leży w ograniczonej dostępności do ich usług, tak samo jak w innych gałęziach medycyny. Przeciętny czas oczekiwania na operację w Polsce wynosi ok. 3 miesięcy, a ona chemioterapię bo wydaniu decyzji o jej zastosowaniu – ok. 3 tygodni. W państwach z najwyższym poziomem opieki medycznej wartości te wynoszą odpowiednio 2-3 tygodnie w przypadku operacji, i tydzień w przypadku chemioterapii.
Ilość lekarzy na jednego mieszkańca w Europie
W Unii Europejskiej ilość lekarzy na jednego mieszkańca wynosi w ostatnich latach średnio 3,8. W Polsce ta liczba wynosi 2,4 praktykujących lekarzy. Jest to niestety najniższy wskaźnik w Unii Europejskiej. W Niemczech jest to 4,3 lekarzy, a we Włoszech 4. Najwięcej lekarzy na jednego mieszkańca jest w Grecji – 6,1, Austrii i Portugalii – 5,2 (dane te są nieco zawyżone, gdyż pod uwagę prano wszystkich lekarzy, nie tylko praktykujących).
